Bruid of gom werven

Voordat Franz Joseph en Elisabeth elkaar ontmoetten, waren hun moeders al op zoektocht geweest naar geschikte partners voor hun kinderen.

Hertogin Ludovika had een poging gedaan om Elisabeth uit te huwelijk naar Sachsen (Nederlands: Saksen). Elisabeth was in het voorjaar van 1853 zonder bruidegom uit Dresden, de hoofdstad van Sachsen, teruggekomen. De huwelijkskandidaat was haar volle neef prins Georg von Sachsen. Prins Georg was de derde en laatste zoon uit het huwelijk van koning Johann von Sachsen en prinses Amalie Auguste von Bayern, een zus van hertogin Ludovika en aartshertogin Sophie.

Ook aartshertogin Sophie had geprobeerd Franz Joseph uit te huwelijken aan een kind van Johan von Sachsen en haar zus Amalie Auguste. Haar keuze was gevallen op prinses Sidonie (Maria Sidonie). Omdat prinses Sidonie ziekelijk was én zij Franz Joseph niet beviel, viel ze af als kandidate.

Een eerdere poging van aartshertogin Sophie om Franz Joseph aan de vrouw te brengen, was in 1852 al mislukt. Haar keuze was gevallen op prinses Anna, een nicht van de Pruisische koning Friedrich Wilhelm IV. Keizer Franz Joseph werd verliefd op prinses Anna, maar ze was al verloofd én een huwelijksverbintenis tussen Oostenrijk en Pruisen paste niet binnen de Pruisische politiek.

Aartshertogin Sophie hield hardnekkig vast aan haar plan om Franz Joseph te koppelen aan een Duitse prinses. Haar derde keuze viel op prinses Helene in Bayern, de oudste dochter van haar zusje Ludovika. De gezusters Sophie en Ludovika regelden een ontmoeting tussen keizer Franz Joseph en prinses Helene. Bij deze ontmoeting was ook het jongere zusje van prinses Helene aanwezig. Toen keizer Franz Joseph dit jongere zusje zag, sloeg bij hem de vlam in de pan. Het was zijnerzijds liefde op het eerste gezicht: hij was hopeloos verliefd op prinses Elisabeth in Bayern.

Bronnen:

Hamann, B. (1996). Elisabeth: Bilder einer Kaiserin – Portraits of an Empress. Wien-München-Berlin: Amalthea.

Voor het laatst bijgewerkt op 6 maart 2023